از دیگر عوامل عدم حضور اکثریت جامعه در خیابان، می‌توان به روش و شیوه اعتراضی برخی معترضان اشاره کرد.
بسیاری از خانواده های ایرانی مقید و پایبند اصول اخلاقی و رعایت ادب و احترام در برخوردها و رفتارهای اجتماعی و خانوادگی هستند که ریشه این موضوع در اصالت فرهنگی و ملی و تاریخی ایرانیان میباشد.
در آثار ادبی، هنری و علمی و حتی حماسه های تاریخی و ملی ایران، موضوع گفتار پاک، از جمله مهمترین و حساس ترین مشخصات ایرانیان بوده و هست. با نگاهی به آثار ادبی نویسندگان و اندیشمندان و نام آوران ایران زمین، به نحوه رفتار و نوع بکارگیری واژه ها و ادبیات گفتاری و حتی در هنگام نبرد با دشمنان و جنگ های خونین، توجه خاصی شده است که نمونه آن در داستان‌های شاهنامه فردوسی آمده است، بطوریکه قهرمانان داستان، طرف مقابل و دشمن خویش را با احترام نام می‌برند و چشمه های زلال ادب را در سخنانشان جاری می‌کردند. در طول تاریخ هم چنین خصلت نیک مردمان ایران زمین همواره مورد توجه و افتخار و جایگاه شایسته ایرانیان بوده و فرهنگ تمدن ایران را با چنین نمادها و رفتارهای نیک می‌شناختند و این سرزمین مقدس، بیشتر از دیگر کشورهای جهان تصویر و چهره ای زیبا با اینگونه رفتار های انسانی و فرهنگ غنی، مطرح بوده و هست.
حال حرکت و فشار و تبلیغ و القاء موضوع های غیر اخلاقی از سوی دیگران بخواهد در اعتراضات آزادیخواهانه دخیل گردد و با استفاده از شعارهای نامناسب و فحش های رکیک، مانع از حضور اکثریت مردم ایران در خیزش عمومی شود، به چه معنی خواهد بود و ایجاد تردید در حضور گسترده مردم در خیابان‌ها به واقع خواسته چه کسانی است؟
بکارگیری فحش‌های رکیک و جای دادن در شعارهای حق طلبانه مردم و جوانان، موجب دلسردی و یا عدم شرکت بسیاری از خانواده ها در اعتراضات است. خانواده هایی که پایبند به رعایت ادب و احترام و پرهیز از گفتار زشت و ناپسند هستند، با این شیوه مبارزاتی، امکان حضور گسترده را ندارند. اگر احترام به زن و خانواده محور حرکت های اجتماعی است، باید جایگاه زنان که خواهران و مادران و همسران و دختران سرزمین مان هستند، حفظ شود و فقط سردادن شعار <<زن زندگی آزادی>> بدون پایبندی به اصول بطن آن کافی نیست.
از سویی شعارها و حرکت ها و دلاوری های جوانان در این خیزش بزرگ، زیر ذره بین رسانه های جهانی است و واقعا ترجمه آن و شنیدن مردم دنیا، چه تصویر و چهره ای از ایرانیانی که دارای فرهنگ و تمدن کهن و جهان ساز هستند را نشان خواهد داد. شکی نیست که هسته اولیه این شعارهای انحرافی و غیر قابل قبول اکثریت مردم، از توطئه های دستگاه حاکمه و اتاق فکر سرکوبگران است و اما ادامه و اجرای آن در بین معترضان با عواقب خوبی همراه نخواهد بود.
اگر اکثریت مردم ایران در خیابان‌ها حاضر نشدند، به این معنی نیست که مخالف حکومت نیستند، بلکه طبق آمار و بررسی میدانی بیش از نود درصد ملت ایران خواهان تغییر رژیم کنونی هستند، اما بسیاری روش مبارزه و اعتراض فعلی را قبول ندارند.
برای اثبات این مدعا می‌توان اعتراضات خاموش اکثریت مردم در تحریم برخی شرکت هایی که در سرکوب شرکت داشتند و یا بستن مغازه ها و تعطیلی کسب و کارها اشاره کرد. جوانان مبارز در کنار مردم ایران برای آزادی ایران و ایرانی، به تلاش و مبارزه خود ادامه می‌دهد.