بنیادهایی که بنیان اقتصاد کشور را نابود میکنند
اموال و سرمایه هایی زیادی در پوشش قوانین و دستورات حکومتی در اختیار بنیادها و سازمان هایی است که با شعار حمایت از مستضعفین و محرومان تصاحب کرده ومشخص نیست که چگونه و کجا هزینه میکنند اما آنچه به یقین مشاهده میشود بیشتر این اموال صرف هزینه های شخصی میگردد و بین بستگان و نزدیکان مقامات حکومتی تقسیم و حیف و میل میگردد.
بنیاد مستضعفان که نام حمایت از اقشار ضعیف جامعه را یدک میکشد اما یک بنگاه بزرگ اقتصادی و سرمایه داری ناهمگون و ناجوانمردانه است که در اختیار مستکبران قرار دارد و از حسابرسی و شفافیت مالی خبری نیست و همچنان با اموال غصبی و یا غارت شده به تاراج و غارت مشغول است.
ستاد اجرای فرمان امام که بی نظم ترین و ناعادلانه ترین روش اقتصادی را دارا میباشد از اموال مردم و بلاصاحب و حق منابع طبیعی گرفته تا کالای دست فروشان جزء و ضعیف را غصب میکند و بدون شفافیت و گزارش مالی همچنان پیشرو در غارت اموال این سرزمین است.
بنیادها و سازمان های دیگزی نیز دست کم از اینها ندارند همچون بنیاد پانزده خرداد که هیچ اعلامی از حسابرسی و امور مالی نمیدهد و کاملا بصورت مخفی و سر بسته از اموال غصبی در راه های نامشخص هزینه میکنند و در امور اقتصادی مملکت بصورت پنهان دخالت وسیعی دارند.
یکی از بنگاه های اقتصادی عظیم که از بودجه عمومی هم استفاده میکند و در ورودی و خروجی بسیاری از امور اقتصادی دخالت گسترده ای دارد کمیته امداد است که علاوه بر دریافت کمک های فراوان مردمی و دارا بودن کارخانجات و موسسات اقتصادی و صندوق های صدقه – زکات – خمس و … از یک مافیای پشت پرده که از گرفتن باج برخوردار است که پس از گذشت چند دهه مردم ایران از ابعاد پنهان این سازمان پیچیده که در حیف و میل اموال مردم نقش زیادی دارند، آگاهند .
در شرایطی که اکثریت مردم ایران در سخت ترین شرایط زندگی میکنند و با کمبود های امکانات ضروری و فقر و گرانی دست و پنجه نرم میکنند مدیران نجومی بگیر این سازمان ها و بنیادها چه خدمتی به محرومان جامعه میکنند؟ چگونه است که افراد سودجو و آنهایی که سهیم در این تاراج ملی هستند شعارهای مقاومت و تحمل سختی ها را سر میدهند ولی خود و خانواده هایشان در رفاه و آسایش زندگی میکنند؟
این موسسات تا چه حد در نابودی اقتصاد ملی نقش داشته اند و خروجی های مالی به کشورهای دیگر تا چه مبالغی بوده است؟ چرا شهامت بیان حقیقت و شفافیت مالی را ندارند ؟
چرا هیچ یک از نهادهای مسئول، اموال نجومی و املاک بی در و پیکرشان را مورد حسابرسی و نظارت قرار نمیدهند؟
اینها نه تنها توان و عرضه اداره کوچکترین بنگاه اقتصادی را ندارند بلکه حتی در مدیریت زندگی شخصی و خانواده خود ناتوان هستند چرا که فرزندانشان در ناز و نعمت با عجیب ترین ریخت و پاش های مالی زندگی میکنند و حتی اصول و عقاید حکومت را هم به سخره میگیرند.
واگذاری اموال و املاک موسسات و بنیادهایی که از غصب و مصادره اموال دیگران بدست آورده اند به افراد نزدیک و رانت خوران حکومت با قیمت های باور نکردنی در حد صفر و یا شرکت در مزایده ها و مناقصه هایی که برخلاف قانون و روال معمول است نشانه های بسیار کوچکی از غارت و سرقت آشکار و پنهان اموال و ثروت های مردم ایران است. البته دست های آلوده مدیران این بنگاه های مافیایی در نابودی محیط زیست و جنگل ها و منابع ملی در پوشش بهره برداری صنعتی و اقتصادی دیده میشود که برای بسیاری از مردم ایران کاملا روشن و مشخص است.
مهمتر از همه فرار یا معافیت مالیاتی این دسته از مفت خوران که تحت حمایت بالاترین مقام حکومتی نیز بر همگان آشکار است که چگونه علاوه بر نابودی امکانات و اموال کشور در فلج کردن چرخه اقتصادی و تولیدی مملکت نیز نقش داشته و مسیر ویرانی مملکت را هموار و نزدیکتر مینمایند.
اخطار به همه سرکردگان و عمال و افرادی که در این سوخت و سوز اموال مردم نقش دارند و اقتصاد کشور را به نابودی کشانده اند که تا زمان باقی است خود را نجات دهند که در غیر اینصورت در آینده ای نزدیک باید سزای اعمال ناپسند و دزدی ها از اموال ملت را پس دهند که آن روز دیر نیست و شک و تردیدی نخواهد بود که به پای میز محاکمه کشانده میشوند.