همیشه در هر حرکت و مسيری، موانع و سختی هایی وجود دارد، داشته یا پیش می‌آید که عوامل مختلفی در به وجود آوردن موانعی که موجب کند شدن یا جلوگیری از حرکت‌های مهم و حساس می‌گردد، هستند.
جنبش اعتراضی مردم به ستوه آمده ایران، که از ظلم و فساد حکومت اشغالگر بیشترین فشار ها را متحمل شده اند، در چند ماهه اخیر با قدرت و پیوستگی به پیش می‌رود و بهتر و گسترده تر از گذشته با صرف هزینه های سنگین، مسیر اصلی خود را ادامه می‌دهد و بزرگترین و مهمترین هدف اولیه آن سرنگونی فاسدترین و خشن ترین رژیم ها در دنیا میباشد. اما در این رهگذر، اتفاق های ناگواری هم روی داد که علاوه بر داغدار شدن خانواده های جان باختگان، موجب دلسردی برخی از مردم ایران شده است. اما همین موضوع بصورت مقطعی می‌گذرد، چرا که اکثریت مردم و جوانان نسبت به قبل، از بسیاری زوایای پنهان حاکمان اشغالگر، آگاه تر گشته و فریب دستگاههای تبلیغاتی اشغالگران را نخورده و با آشکار شدن ابعاد گسترده غارت و چپاولگری و جنایات رژیم آخوندی که بر کسی پوشیده نیست، عزم خود را جزم نموده و تا ویرانی کاخهای ستم و رسیدن به پیروزی به حرکت پرافتخار ادامه می‌دهند.
در این میان جا دارد از برخی توطئه های شوم سرکوبگران آگاهتر شویم که با توجه به تحقيق و بررسی وسیع میدانی، بعضی از اعمال ناپسندی که نیروهای سرکوب، برای ایجاد تفرقه بین مردم و دور نگهداشتن قشر مذهبی و خانواده هایی که به اصالت فرهنگی و ملی پایبند هستند را، رصد و اطلاع رسانی شود. این فریب ها و توطئه ها که بسیاری از آن ها آشکار گردیده، می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود:
آتش زدن مراکز دینی همچون مساجد و حسینیه‌ها و کتاب های قرآن، عریان کردن و حضور در جمع معترضان، تخریب کتاب فروشی ها و مغازه ها و خودرو ها و اموال عمومی، بکار بردن فحش های رکیک در شعار ها.
از دیگر توطئه های شوم سرکوبگران، تسویه حساب با نیروهای نظامی و انتظامی است که با پروژه‌های مختلف، ترور و تیراندازی به نیروهای خودی، مسئوليت را به گردن معترضان می‌اندازند که برخی تیراندازیها و عملیات تروریستی توسط جمهوری اسلامی صورت گرفته تا بهانه ای برای استفاده از سلاح جنگی و خشونت و جنایت بیشتر داشته باشند و معترضان بی گناه را مسئول آن اعلام کنند.
در این برهه مهم و حساس رستاخیز ملی ایران، هرگونه مقابله با خشونت سرکوبگران، حق مشروع معترضین است و چنین رفتاری برای دفاع مشروع هر ایرانی لازم و ضروری میباشد، اما نباید از اصول انسانی و فرهنگ غنی مان، فاصله بگیریم. تا کنون هم مشخص گردیده، این معترضین نیستند که با خشونت رفتار کرده اند، بلکه خشونت و جنایت شدید از سوی سرکوبگران صورت گرفته است و بدانند که هر چه بیشتر اصرار بر خشونت گرفته شود، پاسخ جوانان مبارز هم شدید تر خواهد شد. مطمئنا اعدام و جنایت بیشتر، زمان سرنگونی شان را نزدیکتر خواهد کرد و هیچ تردیدی در آن نیست.