اواخر دی ماه ۲ قاضی دیوان عالی کشور که از چهره های منفور در بین مردم و آزادیخواهان بودند به قتل رسیدند. اگر با دقت به سوابق حکومت های ظالم و جنایتکار توجه شود یک نقطه مشترک مشخص می گردد که در طول تاریخ برخی دیکتاتورها برای تغییر وجهه حکومت خود دست به اقداماتی می زنند تا به هر طریقی چند مدت بیشتر بتوانند به حکمرانی خود ادامه دهند. یکی از این روش ها از میان برداشتن افرادی است که با جنایات و سرکوبگری های وحشیانه در بقای حکومت های دیکتاتوری نقش داشته اند.
در چند دهه گذشته هم در کشور چنین اتفاق هایی روی داده است: از میان برداشتن برخی عوامل سرکوب و قضات که در محافل عمومی از خود چهره ای وحشیانه به نمایش گذاشتند.
ترور رازینی و مقیسه در یک مکان تحت تدابیر امنیتی شدید شاید از این نوع روش ها باشد. در گذشته ای نه چندان دور هم سران و فرماندهان نظامی سرکوب به شیوه های مشکوک کشته شدند. احتمال اینکه فرد مهاجم توسط دستگاههای امنیتی مجبور به این عمل شده باشد و سپس توسط نیروهای امنیتی کشته شده باشد وجود دارد. ضمن اینکه حکومت هنوز تصاویر دوربین های ساختمان و مکان واقعه را به نمایش در نیاورده است و بصورت متناقض و مشکوک در یک محدوده خبری تحت کنترل خبر رسانی کرده است.
حجم دروغ ها و فریب ها و اعمال غیر انسانی این حکومت آنچنان وسیع است که امکان چنین اقداماتی بعید نیست.
کشتن دو جنایتکار که بخواهند صورت مسئله و ظاهر اقدامات جنایتکارانه را پاک کنند برای این حکومت کار سختی نیست.
به امید آزادی ایران و ایرانی از چنگال اشغالگران و غارتگران